หลายๆคนถ้าบังเอิญได้อ่านบทความก่อนหน้าอีก คงจะรู้สึกว่าผมไม่ได้ให้ความรู้อะไรกับท่านเลย ถูกต้องนะคร้าบ ผมไม่เคยคิดจะให้ความรู้ตามหลักวิชาการหรืออะไรทำนองนี้กับพวกคุณหรอกครับ เพราะผมเชื่อว่าพวกคุณมีแหล่งข้อมูลเหล่านี้อยู่เพียบแล้วหล่ะครับ อีกอย่างไอ้เรื่องพวกนี้คุณสามารถใช้บริการ google.com ได้อยู่แล้ว ผมก็เลยตั้งใจจะถ่ายทอดความคิด ความรู้สึก และความเข้าใจของผมเอง ที่ผ่านชีวิตของการเป็นคนเอกซเรย์มาพอสมควร เผื่อว่าจะมีประโยชน์เล็กๆน้อยๆให้กับใครก็ตามที่ให้
เกียรติเข้ามาอ่านบทความของผม
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ผมเคยนั่งคิดเล่นๆกับตัวเอง ประมาณว่าถามตัวเองว่าจริงๆผมชอบการขึ้นเวรแบบไหน ชอบการขึ้นเวรอะไรมากกว่ากัน เคยนั่งแยกแยะเวรแต่ละเวร ว่ามีข้อดีข้อเสียสำหรับผมอย่างไร เอ้าลองมาดูกันหน่อย
เวรเช้าเดียว เป็นอะไรที่ผมชอบนะ ถึงแม้เวรเช้ามันจะต้องเจอกับคลื่นมหาชนที่หลั่งไหลเข้ามาที่แผนกก็เถอะ แต่ถ้ามีการจัดกำลังคนให้เหมาะสม มันก็ไม่เลวร้ายนักหรอกว่าไหมครับ ที่สำคัญมันสอดคล้องกับธรรมชาติการดำรงชีวิตของมนุษย์มากที่สุดแล้ว ได้พักช่วงเย็นๆได้นอนตอนกลางคืน มันจึงไม่ขัดแย้งกับการดำเนินชีวิตของเราขอรับ
เวรบ่ายเดียว ผมว่ามันโอเคทีเดียว ถ้าคุณไม่ได้มีธุระช่วงเย็นๆ ไม่ได้นัดกิ๊กไปทานข้าว หรือไปเดินทอดน่องสำรวจราคาสินค้าตามตลาด อย่างว่าหล่ะครับตอนเย็นมันเวลาที่มักมีการสังสรรค์ แต่มันก็ดีตรงที่เรามีเวลาไปจัดการธุระในช่วงเช้า แถมหลังเที่ยงก็ยังได้นอน ซึ่งโดยปกติผมก็ไม่นอนก่อนเที่ยงคืนอยู่แล้ว
เวรดึกเดียว เหมือนคุณแทงหวยได้ดินยังไงยังงั้น ถ้าโชคดีก็เหมือนเปลี่ยนที่นอนจากที่บ้านมาเป็นที่ทำงาน แต่ถ้าไม่มันก็จะทรมานสุดๆ ยิ่งถ้าคุณไม่ได้พักผ่อนมาอย่างเพียงพอ ที่สำคัญเวรดึกแทบทุกที่ มักจะมีนักรังสีฯขึ้นเวรคนเดียว หรือสองคน สำหรับน้องที่จบมาใหม่ๆอาจจะรู้สึกตื่นเต้นเพราะแทบจะไม่มีตัวช่วยเหลืออยู่เลย และไม่รู้เป็นยังไงมันชอบมี case ยากๆแปลกๆมาช่วงดึกนี่แหล่ะ เหมือนเป็นการลองของหรือไม่ก็รับน้องใหม่
เวรเช้าบ่าย เหนื่อยต่อเนื่องครับผม แต่ก็ดีหน่อยที่ได้นอนหลับตอนดึก อย่างที่บอกสำหรับผมซึ่งแทบไม่เคยหลับก่อนเที่ยงคืนอยู่แล้ว มันก็ยังโอเคละวะ แค่ช่วงเย็นไม่ได้ออกไปเตร็ดเตร่ข้างนอกเท่านั้น
เวรเช้าดึก ตัวชี้ขาดอยู่ที่เวรดึกครับ เพราะลงเวรเช้ามาก็ไม่ค่อยได้นอน(สำหรับผม) ทำนู่นทำนี่เผลอแป๊บเดียว อ้าวจะเที่ยงคืนแล้วหรือนี่ เหอเหอเหอ ไปวัดดวงที่เวรดึกก็แล้วกัน แต่ส่วนใหญ่ผมขึ้นเวรทีไรผู้ป่วยทะลักล้นแผนกทุกที จนมีน้องบางคนพยายามขอเวรไม่ให้ขึ้นดึกตรงกับผม ด้วยเหตุผลว่า เวรผมมักจะมี case เยอะ แถมมีแต่ case แปลกๆมาเป็นประจำ ทำให้น้องเขาไม่ค่อยได้นอน อ้าว...
ที่พูดมายังไม่นับพวกเวรโหดๆผิดธรรมชาติ เช่นพวก เช้า-บ่าย-ดึก, เช้า-บ่าย-ดึก ต่อเช้า,เช้า-บ่าย-ดึก ต่อเช้า-บ่าย,เวรเช้า-บาย-ดึก ดับเบิ้ล ฯลฯ อันนั้นผมไม่ขอพูดถึงมาก เดี๋ยวกระทรวงแรงงานเขาจะน้ำตาไหล
ทั้งหมดเป็นความรู้สึกส่วนตัวของผมเอง อาจจะไม่เหมือนกับท่านผู้อ่านเนื่องจากงานแต่ละที่มีรายละเอียดต่างกัน และมีพวกที่ชอบเอาเปรียบเพื่อนร่วมอาชีพเป็นตัวแปรสำคัญ อย่างไรเสียการทำงานก็เป็นหน้าที่ของเรา จงทำมันอย่างดีที่สุด อาชีพนี้อาจไม่ใช่สิ่งที่ท่านรัก หรือไม่ทำให้ท่านร่ำรวย แต่อย่างน้อยมันก็เป็นงานที่มีเกียรติตราบเท่าที่คุณยังรักษาเกียรตินั้น
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น