ที่จริงแม้แต่คนที่ผมรู้จักก็จบชีวิตด้วยมะเร็งตับไปหลายคน ซึ่งจะว่าไปส่วนใหญ่ก็เป็นพวกดื่มหนักทั้งนั้น มีเป็นบางคนที่ไม่ดื่มเหล้าแต่ก็สูบบุหรี่จัด หรือไม่ก็พวกชอบกินสุกๆดิบๆ น่าแปลกที่เราเป็นประเทศไม่ค่อยรวยเท่าไหร่แต่กลับมีสถิติการดื่มสุราที่สูงติดอันดับต้นๆของโลก สงสัยเข้าตำรา "จน เครียด กินเหล้า" ทั้งที่บ้านเรามันร้อนบรรลัย แต่อัตราส่วนคนดื่มเหล้าก็ยังสูง
มันเป็นธรรมเนียมไปแล้วมั้งที่เวลาจัดงานอะไรซักอย่างจะต้องมีเลี้ยงเหล้า ถ้าใครไม่มีเลี้ยงเหล้าคงโดนด่าเปิง ตอนผมจัดงานขึ้นบ้านใหม่กะว่าจะไม่มีเหล้า เพราะไม่อยากทำลายสุขภาพใคร ก็โดนสวดยับหาว่าขี้งกบ้าง ไม่สนใจพี่น้องบ้าง บลาๆๆ สุดท้ายก็ต้องจัดให้ตามคำขอ ดีที่ไม่มีใครเป็นอะไรมากมาย มีแค่อุบัติเหตุเล็กๆน้อยๆ
คนที่ผมรู้จักและเป็นมะเร็งตับ ส่วนใหญ่ก็เสียชีวิตอย่างรวดเร็วเพราะกว่าจะตรวจเจอก็ระยะท้ายๆแล้ว ส่วนใหญ่ก็รอจนท้องโต ตาเหลือง ถึงได้ไปหาหมอ ซึ่งมันก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว แถมบางคนหมอแนะอะไรก็ไม่ยอมทำ ทีพวกไม่ใช่หมอมาพูดอะไรดันเชื่อเค้าไปหมด ให้กินยาอะไรก็ไม่รู้บอกรักษามะเร็งตับได้ มีคนกินแล้วหาย หลักฐานอะไรก็ไม่มีซักอย่างมีแต่คำพูดลอยๆ ยังจะไปหามากินกันได้ ผมนี่ได้แต่ปลงกรรมใครกรรมมันล่ะครับ
ไอ้พวกหากินกับคนใกล้ตายนี่บางทีมันก็น่ากระทืบนะ มาให้ความหวังกับคนป่วยระยะสุดท้าย สูบเงินทองของครอบครัวเค้าไปจนหมด สุดท้ายก็ไม่มีอะไรดีขึ้น แถมเงินทองที่สะสมมาก็หมด คนตายก็ตายไป คนอยู่ก็ใช้หนี้กันไป คนขายยาผีบอกก็รวยไป แล้วมันก็ไปหาสูบเงินจากครอบครัวอื่นต่อไป
พิมพ์ไปเรื่อยๆอารมณ์ชักจะขึ้น ต้องขอจบไว้ก่อน พอดีมันไปเจอกรณีแบบนี้อยู่บ่อยๆ เลยมีอารมณ์ อย่างนี้แหล่ะครับชีวิตนักรังสี
ไอ้พวกหากินกับคนใกล้ตายนี่บางทีมันก็น่ากระทืบนะ มาให้ความหวังกับคนป่วยระยะสุดท้าย สูบเงินทองของครอบครัวเค้าไปจนหมด สุดท้ายก็ไม่มีอะไรดีขึ้น แถมเงินทองที่สะสมมาก็หมด คนตายก็ตายไป คนอยู่ก็ใช้หนี้กันไป คนขายยาผีบอกก็รวยไป แล้วมันก็ไปหาสูบเงินจากครอบครัวอื่นต่อไป
พิมพ์ไปเรื่อยๆอารมณ์ชักจะขึ้น ต้องขอจบไว้ก่อน พอดีมันไปเจอกรณีแบบนี้อยู่บ่อยๆ เลยมีอารมณ์ อย่างนี้แหล่ะครับชีวิตนักรังสี
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น