Comments system

[blogger][disqus][facebook]

วันพุธที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

วิจารณ์หนังกับเขามั่งดีกว่า

     ผมได้รับอีเมลจากเพื่อนคนหนึ่ง แนะนำให้ไปดูหนังเด็กเรื่องปัญญา เรณู เขาบอกว่าหนังดี ดูสนุก มีแอบซึ้งด้วย เห็นบอกว่าเป็นหนังของคุณบิณฑ์ บรรลือฤทธิ์ ผมเองเห็นจากข้อความในอีเมลของเพื่อนก็ยังไม่ค่อยจะแน่ใจนักเพราะไม่ค่อยจะได้ข่าวคราวเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้เลย เปิดทีวีไปช่องไหนก็มีแต่ จีวรบิน แต่เอาเถอะเมื่อเพื่อนมันแนะนำแล้วเราก็สนองneedของมันซะหน่อย
     พอไปดูจริงๆก็รู้สึกดีแฮะ หนังเด็กๆแต่ให้อะไรกับคนดูเยอะมาก พวกเด็กก็น่ารักแบบบ้านๆดีครับ ดูแล้วไม่เสียดายตังค์ครับผม ให้feel แบบอีสานดี คิดว่าหลายคนดูแล้วต้องคึดฮอดบ้านกันเป็นแน่แท้ หนังเป็นภาษาอีสานทั้งเรื่องแต่ก็ดูรู้เรื่องครับ การแสดงของเด็กๆมันสื่อสารกับคนดูได้อย่างยอดเยี่ยม หนังดีๆของคนไทย เสนอความงดงามของวัฒนธรรมชนบท ถ้าหนังเรื่องนี้ขาดทุน ผมคงเซ็งไม่น้อยเพราะอยากให้กำลังใจคนที่สร้างสรรค์งานคุณภาพ ให้มีแรงสู้ต่อไปครับ
  

วันศุกร์ที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

ช่วยเหลือเพื่อน

     เมื่ออาทิตย์ก่อนผมได้รับการติดต่อจากเพื่อนสนิทที่เป็นแพทย์ ให้ช่วยหาเครื่องเอกซเรย์มือสองในราคาที่ประหยัดให้หน่อย ประมาณว่าจะเอาไปใช้ที่คลีนิค เพื่อเสริมการตรวจให้ครบถ้วนมากขึ้น ผมก็ได้แนะนำพี่ที่รู้จักกันดีที่เขาทำธุรกิจทางด้านนี้โดยเฉพาะให้เขาไปช่วยดูแลตั้งแต่การสร้างห้องไปจนถึงการติดตั้งเครื่อง จนถึงวันนี้ผมยังไม่ได้ติดตามความคืบหน้าในเรื่องนี้เลย คิดว่าไม่นานก็คงจะเรียบร้อย
     เรื่องการใช้เครื่องเอกซเรย์ในคลีนิคของแพทย์นั้นเป็นเรื่องที่คุยกันมานานแล้วในแวดวงรังสีเทคนิค ว่าจริงๆแล้วเหมาะสมหรือไม่ สำหรับผมเองส่วนตัวไม่ได้ติดใจอะไรกับเรื่องนี้ ขอเพียงให้มีการป้องกันอันตรายทางรังสีที่เหมาะสม ปลอดภัย ก็แล้วกัน เพราะว่ายังไงหมอคงต้องปกป้องผู้ป่วยและตัวคุณหมอเองอยู่แล้ว แต่จะว่าไปมันก็ไม่ค่อยจะถูกต้องตามกฎหมายซะทีเดียว แต่ว่าด้วยจรรยาบรรณของแพทย์ท่านคงไม่ทำอะไรที่เสี่ยงๆหรอกครับ ยิ่งสมัยนี้ที่การฟ้องร้องแพทย์กำลังฮิตติดเทรนด์
     ผมเองไม่ค่อยคิดมากอะไรนักหรอกกับการที่บุคลากรสายงานอื่นมาทำการเอกซเรย์ให้ผู้ป่วย ตราบใดที่มีการควบคุมคุณภาพ ขอบเขตหน้าที่ให้เหมาะสมกับงาน เพราะในความเป็นจริงนักรังสีเทคนิคยังเป็นสิ่งที่ขาดแคลนในระบบสาธารณสุขเมืองไทย ถึงแม้ว่าจะมีการเพิ่มสถาบันการศึกษาเพื่อให้มีปริมาณนักรังสีเทคนิคมากขึ้นก็ตาม แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ทันกับการขยายตัวของกลุ่มผู้ป่วยที่มีแต่จะมากขึ้นทุกวัน
     ผมคิดเรื่องนี้มาหลายปีแล้วและทุกวันนี้ก็ยังคิดอยู่ว่าทำไมบ้านเมืองเราถึงยังขาดแคลนบุคคลากรด้านรังสี ทั้งที่มีการเพิ่มการผลิตบัณฑิตอยู่ทุกๆปี แถมยังมีน้องๆมาบ่นกับผมอีกว่าหางานยาก ผมก็เลยไม่แน่ใจว่าจริงๆมันเกิดจากอะไรกันแน่ฟะ ถ้าใครรู้ช่วยบอกผมทีเถอะ